Lutgers-- Petrus Josephus

Het Oude Koningshuis (Sassenheim) - Petrus Josephus Lutgers, 1855

BUITENPLAATS HET OUDE KONINGSHUIS (SASSENHEIM) “Het Oude Koningshuis”, lithografie vervaardigd door Jan Dam Steuerwald naar een tekening van Petrus Josephus Lutgers. Uitgegeven in 1855 te Amsterdam door C.A. Spin als deel van “Gezigten in de Omstreken van 's Gravenhage en Leyden”. Later met de hand gekleurd. Afm. (incl. tekst) 19 x 24,5 cm. Deze buitenplaats werd waarschijnlijk rond 1628 aangelegd. Het buiten stond toen bekend als ‘Ter Nieuwburgh’, naar de stichter, Jonkheer Johan van Nyenburgh. In 1680 kwam het landgoed in handen van stadhouder-koning Willem III, die er overigens nooit heeft gewoond. Waarschijnlijk is de naam Het Oude Koningshuis aan deze periode te danken. In de 18de eeuw heette het buiten ook wel ‘Sassigt’. Van het complex zijn thans het huisterrein met het 17de-eeuwse herenhuis en een laat 19de-eeuws koetshuis overgebleven. Rond het huis liggen de restanten van een landschappelijke parkaanleg, die reeds voor 1819 tot stand is gekomen. Voor en achter het huis waren zichtassen, waarvan de eerste in feite bewaard is gebleven: de tegenwoordige Wilhelminalaan was in de 19de eeuw een smalle, door bosschages geflankeerde open strook, op kadastrale kaarten aangeduid met ‘weilandweelde’. Nog altijd is het zicht vanuit het huis over de Wilhelminalaan vrij. In de tweede helft van de 19de eeuw werd het terrein Het Oude Koningshuis grotendeels verkaveld. Prijs: Euro 195,-  

-- Inter-Antiquariaat Mefferdt & De JongeProfessionele verkoper

Boeknummer: 6560

Trefwoorden: Lutgers-- Petrus Josephus

Vaeshartelt castle (eastern wing), Maastricht - Theodore Müller + Lemercier, 1863

“Aile droite du Grand Chateau Vaesharteld”, lithografie in kleur vervaardigd door Theodore Müller en uitgegeven door Lemercier te Parijs in 1863 (of 1864). Uit het "Album dédié à mes enfants et mes amis".  Afm.: (incl. tekst) ca. 46 x 60 cm. In 1841 kocht de Maastrichtse industrieel Petrus Regout het 118 hectare grote, van oorsprong middeleeuwse landgoed Vaeshartelt in opdracht van koning Willem II om dienst te doen als koninklijk jachtslot. Na de dood van Willem II kwam het kasteel in 1851 in handen van Regout zelf, die het eerst als buitenverblijf en vanaf 1863 als vaste verblijfplaats ging gebruiken. Op een 7 ha groot terrein liet hij vanaf 1853 door de Belgische tuinarchitect J. Gindra een Engelse landschapstuin aanleggen met exotische bomen, ruime gazons waarin bloemperken, vijvers, fonteinen (aangedreven door een stoommachine), prieeltjes en follies lagen. Op korte afstand van Vaeshartelt liet Regout de bestaande villa Klein Vaeshartelt verbouwen. Bomenlanen verbonden Vaeshartelt met andere landgoederen van Petrus Regout in het gebied ten noorden van Maastricht, zoals kasteel Meerssenhoven en La Grande Suisse. Een paar jaar na het overlijden van Petrus Regout in 1878 was het grootste deel van de parkversiering verdwenen. De familie Regout heeft het kasteel enkele generaties in bezit gehad, tot 1953. Daarna was het gebouw tientallen jaren in gebruik als jeugdherberg. Thans is er een luxueus hotel in gevestigd. Wie in de tweede helft van de negentiende eeuw een reisje per trein maakte van Maastricht naar Meerssen moet ongeveer de zelfde visuele ervaring van het landschap hebben opgedaan als dominee Jacobus Craandijk in 1883:”...de tamelijk hooge spoorwegdijk ... vergunt ons aan weerskanten een ruimer uitzigt, dan ons van den rijweg zou te beurt vallen. Onbekend is ons de welige landsdouw niet, maar met genoegen zien we haar rijke afwisseling van heuvels en dalen, van velden en bosschen, zich nog eens voor ons ontrollen, terwijl het stoompaard ons in snelle vaart er doorheen voert. Of wij daardoor de gelegenheid verliezen, Vaeshartelt en de overige bezittingen van den heer Petrus Regout in bijzonderheden te bezigtigen, weten wij niet, maar de eigenaar heeft gezorgd, dat landgenoot en vreemde voldoende op de hoogte kunnen komen van al het fraais, dat de kunst er heeft aangebragt.” Dominee Craandijk refereert hier aan het bijzonder mooi uitgegeven ‘Album dédié à mes enfants et mes amis’ dat Petrus Regout had laten illustreren in Parijs met prachtige chromolitho’s, die de reiziger moesten verlokken tot een bezoek aan diens arcadia. Niet minder dan als een feeëriek wandel paradijs waar natuur en architectuur hand in hand gingen, zo heeft hij al zijn bezittingen laten vereeuwigen in dat album. Sprookjesachtige en kleurrijke prenten op groot formaat tonen Regouts rijkdom, zijn trots, zijn villa’s, als parels aan een snoer geregen. Onder de kleurrijke platen staan teksten die de bezittingen van Regout aanprijzen. Tegenwoordig bekruipt de lezer het gevoel dat hier een man spreekt die schreeuwt om erkenning. Op deze voorstelling zien we de "Rechtervleugel van het Grand Château tegenover de grande avenue du Château (met in haar parken meer dan 60 fonteinen) van de heer Regout, enige eigenaar van de kristal-, glas- en aardewerkfabrieken van Maastricht. Het is gelegen aan de hoofdweg van Maastricht naar Nijmegen nabij het treinstation voor Duitsland, België, Frankrijk en Nederland en heeft salons en 18 slaapkamers, is gemeubileerd, heeft badkamers [toen een grote luxe], een schuur en stal voor meerdere paarden. In de fabrieken in de binnenstad van Maastricht werken meer dan 1600 arbeiders, er zijn 10 stoommachines en twee waterleidingen; ze concurreren met heel Europa door de superieure kwaliteit van het fijne- en gewone aardewerk, en concurreert met haar kristal en glaswerk met Engeland, Frankrijk en België. Alle producten zijn zeer aan te bevelen voor de export en nemen, dat is ook de reden waarom er op de zeeschepen zoveel van vervoert wordt." Prijs: Euro 375,-

-- Inter-Antiquariaat Mefferdt & De JongeProfessionele verkoper

Boeknummer: 6646

Vaeshartelt castle - Theodore Müller + Lemercier, 1863

“Aile gauche du Grand Chateau Vaesharteld”, lithografie in kleur vervaardigd door Theodore Müller en uitgegeven door Lemercier te Parijs in 1863 (of 1864). Uit het "Album dédié à mes enfants et mes amis".  Afm.: (incl. tekst) ca. 46 x 60 cm. In 1841 kocht de Maastrichtse industrieel Petrus Regout het 118 hectare grote, van oorsprong middeleeuwse landgoed Vaeshartelt in opdracht van koning Willem II om dienst te doen als koninklijk jachtslot. Na de dood van Willem II kwam het kasteel in 1851 in handen van Regout zelf, die het eerst als buitenverblijf en vanaf 1863 als vaste verblijfplaats ging gebruiken. Op een 7 ha groot terrein liet hij vanaf 1853 door de Belgische tuinarchitect J. Gindra een Engelse landschapstuin aanleggen met exotische bomen, ruime gazons waarin bloemperken, vijvers, fonteinen (aangedreven door een stoommachine), prieeltjes en follies lagen. Op korte afstand van Vaeshartelt liet Regout de bestaande villa Klein Vaeshartelt verbouwen. Bomenlanen verbonden Vaeshartelt met andere landgoederen van Petrus Regout in het gebied ten noorden van Maastricht, zoals kasteel Meerssenhoven en La Grande Suisse. Een paar jaar na het overlijden van Petrus Regout in 1878 was het grootste deel van de parkversiering verdwenen. De familie Regout heeft het kasteel enkele generaties in bezit gehad, tot 1953. Daarna was het gebouw tientallen jaren in gebruik als jeugdherberg. Thans is er een luxueus hotel in gevestigd. Op deze lithografie zien we de vleugel die aan het kasteel werd aangebouwd, met uitbundige versiering en zelfs daktuinen: de groene daken van toen. Rechts van deze verlenging, die geen lang leven beschoren is geweest, zien we de voormalige schuur. Wie in de tweede helft van de negentiende eeuw een reisje per trein maakte van Maastricht naar Meerssen moet ongeveer de zelfde visuele ervaring van het landschap hebben opgedaan als dominee Jacobus Craandijk in 1883:”...de tamelijk hooge spoorwegdijk ... vergunt ons aan weerskanten een ruimer uitzigt, dan ons van den rijweg zou te beurt vallen. Onbekend is ons de welige landsdouw niet, maar met genoegen zien we haar rijke afwisseling van heuvels en dalen, van velden en bosschen, zich nog eens voor ons ontrollen, terwijl het stoompaard ons in snelle vaart er doorheen voert. Of wij daardoor de gelegenheid verliezen, Vaeshartelt en de overige bezittingen van den heer Petrus Regout in bijzonderheden te bezigtigen, weten wij niet, maar de eigenaar heeft gezorgd, dat landgenoot en vreemde voldoende op de hoogte kunnen komen van al het fraais, dat de kunst er heeft aangebragt.” Dominee Craandijk refereert hier aan het bijzonder mooi uitgegeven ‘Album dédié à mes enfants et mes amis’ dat Petrus Regout had laten illustreren in Parijs met prachtige chromolitho’s, die de reiziger moesten verlokken tot een bezoek aan diens arcadia. Niet minder dan als een feeëriek wandel paradijs waar natuur en architectuur hand in hand gingen, zo heeft hij al zijn bezittingen laten vereeuwigen in dat album. Sprookjesachtige en kleurrijke prenten op groot formaat tonen Regouts rijkdom, zijn trots, zijn villa’s, als parels aan een snoer geregen. Onder de kleurrijke platen staan teksten die de bezittingen van Regout aanprijzen. Tegenwoordig bekruipt de lezer het gevoel dat hier een man spreekt die schreeuwt om erkenning. Op deze voorstelling zien we de "Linkervleugel van het Grand Château tegenover de grande avenue du Château (met in haar parken meer dan 60 fonteinen) van de heer Regout, enige eigenaar van de kristal-, glas- en aardewerkfabrieken van Maastricht. Het is gelegen aan de hoofdweg van Maastricht naar Nijmegen nabij het treinstation voor Duitsland, België, Frankrijk en Nederland en heeft 13 salons en 18 slaapkamers, is gemeubileerd, heeft badkamers [toen een grote luxe], een schuur en stal voor meerdere paarden. In de fabrieken in de binnenstad van Maastricht werken meer dan 1800 arbeiders, er zijn 10 stoommachines en twee waterleidingen; ze concurreren met heel Europa door de superieure kwaliteit van het fijne- en gewone aardewerk, en concurreert met haar kristal en glaswerk met Engeland, Frankrijk en België. Alle producten zijn zeer aan te bevelen voor de export, dat is ook de reden waarom er op de zeeschepen zoveel van vervoert wordt." Prijs: Euro 175,-

-- Inter-Antiquariaat Mefferdt & De JongeProfessionele verkoper

Boeknummer: 6650

Vaeshartelt castle (northern wing) - Theodore Müller + Lemercier, 1863

“Ancien Château Vaesharteld (ayant appartenu autrefois a Guillaume II)” [het oude kasteel Vaeshartelt (voorheen van Willem II)], lithografie in kleur vervaardigd door Theodore Müller en uitgegeven door Lemercier te Parijs in 1863 (of 1864). Uit het "Album dédié à mes enfants et mes amis".  Afm.: (incl. tekst) ca. 46 x 60 cm. In 1841 kocht de Maastrichtse industrieel Petrus Regout het 118 hectare grote, van oorsprong middeleeuwse landgoed Vaeshartelt in opdracht van koning Willem II om dienst te doen als koninklijk jachtslot. Na de dood van Willem II kwam het kasteel in 1851 in handen van Regout zelf, die het eerst als buitenverblijf en vanaf 1863 als vaste verblijfplaats ging gebruiken. Op een 7 ha groot terrein liet hij vanaf 1853 door de Belgische tuinarchitect J. Gindra een Engelse landschapstuin aanleggen met exotische bomen, ruime gazons waarin bloemperken, vijvers, fonteinen (aangedreven door een stoommachine), prieeltjes en follies lagen. Op korte afstand van Vaeshartelt liet Regout de bestaande villa Klein Vaeshartelt verbouwen. Bomenlanen verbonden Vaeshartelt met andere landgoederen van Petrus Regout in het gebied ten noorden van Maastricht, zoals kasteel Meerssenhoven en La Grande Suisse. Een paar jaar na het overlijden van Petrus Regout in 1878 was het grootste deel van de parkversiering verdwenen. De familie Regout heeft het kasteel enkele generaties in bezit gehad, tot 1953. Daarna was het gebouw tientallen jaren in gebruik als jeugdherberg. Thans is er een luxueus hotel in gevestigd. Wie in de tweede helft van de negentiende eeuw een reisje per trein maakte van Maastricht naar Meerssen moet ongeveer de zelfde visuele ervaring van het landschap hebben opgedaan als dominee Jacobus Craandijk in 1883:”...de tamelijk hooge spoorwegdijk ... vergunt ons aan weerskanten een ruimer uitzigt, dan ons van den rijweg zou te beurt vallen. Onbekend is ons de welige landsdouw niet, maar met genoegen zien we haar rijke afwisseling van heuvels en dalen, van velden en bosschen, zich nog eens voor ons ontrollen, terwijl het stoompaard ons in snelle vaart er doorheen voert. Of wij daardoor de gelegenheid verliezen, Vaeshartelt en de overige bezittingen van den heer Petrus Regout in bijzonderheden te bezigtigen, weten wij niet, maar de eigenaar heeft gezorgd, dat landgenoot en vreemde voldoende op de hoogte kunnen komen van al het fraais, dat de kunst er heeft aangebragt.” Dominee Craandijk refereert hier aan het bijzonder mooi uitgegeven ‘Album dédié à mes enfants et mes amis’ dat Petrus Regout had laten illustreren in Parijs met prachtige chromolitho’s, die de reiziger moesten verlokken tot een bezoek aan diens arcadia. Niet minder dan als een feeëriek wandel paradijs waar natuur en architectuur hand in hand gingen, zo heeft hij al zijn bezittingen laten vereeuwigen in dat album. Sprookjesachtige en kleurrijke prenten op groot formaat tonen Regouts rijkdom, zijn trots, zijn villa’s, als parels aan een snoer geregen. Onder de kleurrijke platen staan teksten die de bezittingen van Regout aanprijzen. Tegenwoordig bekruipt de lezer het gevoel dat hier een man spreekt die schreeuwt om erkenning. Op deze voorstelling zien we het oude kasteel "gelegen aan de doorgaande weg naar Maastricht, buiten de gemeente Meerssen, aan de diverse hoofd-spoorlijnen van Holland, België, Duitsland, Frankrijk (enz. enz.) eigendom van de heer P. Regout, enige eigenaar van de kristal-, glas- en aardewerk fabrieken in Maastricht. Dit kasteel heeft 70 kostbaar ingerichte kamers en grote salons, stallen en schuren, plus een 12 hectare groot park met zestig fonteinen, vijf grote lanen, vier vijvers met vissen, 30 bunders bos, twee boerderijen met elk 40 bunders land waar vrije jacht mogelijk is." Prijs: Euro 375,-

-- Inter-Antiquariaat Mefferdt & De JongeProfessionele verkoper

Boeknummer: 6653

Klein Vaeshartelt (Maastricht), garden view - Theodore Müller + Lemercier, 1863

“Vue dans le jardin du petit Chateau Vaesharteld)”, lithografie in kleur vervaardigd door Theodore Müller en uitgegeven door Lemercier te Parijs in 1863 (of 1864). Uit het "Album dédié à mes enfants et mes amis".  Afm.: (incl. tekst) ca. 46 x 60 cm. In 1841 kocht de Maastrichtse industrieel Petrus Regout het 118 hectare grote, van oorsprong middeleeuwse landgoed Vaeshartelt in opdracht van koning Willem II om dienst te doen als koninklijk jachtslot. Na de dood van Willem II kwam het kasteel in 1851 in handen van Regout zelf, die het eerst als buitenverblijf en vanaf 1863 als vaste verblijfpaats ging gebruiken. Op een 7 ha groot terrein liet hij vanaf 1853 door de Belgische tuinarchitect J. Gindra een Engelse landschapstuin aanleggen met exotische bomen, ruime gazons waarin bloemperken, vijvers, fonteinen (aangedreven door een stoommachine), prieeltjes en follies lagen. Op korte afstand van Vaeshartelt liet Regout de bestaande villa Klein Vaeshartelt verbouwen. Bomenlanen verbonden Vaeshartelt met andere landgoederen van Petrus Regout in het gebied ten noorden van Maastricht, zoals kasteel Meerssenhoven en La Grande Suisse. Een paar jaar na het overlijden van Petrus Regout in 1878 was het grootste deel van de parkversiering verdwenen. De familie Regout heeft het kasteel enkele generaties in bezit gehad, tot 1953. Daarna was het gebouw tientallen jaren in gebruik als jeugdherberg. Thans is er in het kasteel een luxueus hotel gevestigd. Buitenplaats Klein Vaeshartelt bestaat nog steeds. Wie in de tweede helft van de negentiende eeuw een reisje per trein maakte van Maastricht naar Meerssen moet ongeveer de zelfde visuele ervaring van het landschap hebben opgedaan als dominee Jacobus Craandijk in 1883:”...de tamelijk hooge spoorwegdijk ... vergunt ons aan weerskanten een ruimer uitzigt, dan ons van den rijweg zou te beurt vallen. Onbekend is ons de welige landsdouw niet, maar met genoegen zien we haar rijke afwisseling van heuvels en dalen, van velden en bosschen, zich nog eens voor ons ontrollen, terwijl het stoompaard ons in snelle vaart er doorheen voert. Of wij daardoor de gelegenheid verliezen, Vaeshartelt en de overige bezittingen van den heer Petrus Regout in bijzonderheden te bezigtigen, weten wij niet, maar de eigenaar heeft gezorgd, dat landgenoot en vreemde voldoende op de hoogte kunnen komen van al het fraais, dat de kunst er heeft aangebragt.” Dominee Craandijk refereert hier aan het bijzonder mooi uitgegeven ‘Album dédié à mes enfants et mes amis’ dat Petrus Regout had laten illustreren in Parijs met prachtige chromolitho’s, die de reiziger moesten verlokken tot een bezoek aan diens arcadia. Niet minder dan als een feeëriek wandel paradijs waar natuur en architectuur hand in hand gingen, zo heeft hij al zijn bezittingen laten vereeuwigen in dat album. Sprookjesachtige en kleurrijke prenten op groot formaat tonen Regouts rijkdom, zijn trots, zijn villa’s, als parels aan een snoer geregen. Onder de kleurrijke platen staan teksten die de bezittingen van Regout aanprijzen. Tegenwoordig bekruipt de lezer het gevoel dat hier een man spreekt die schreeuwt om erkenning. Op deze voorstelling zien we "in de tuin van kasteel Klein Vaeshartelt, gelegen tegenover het Grand Château (met in haar parken meer dan 60 fonteinen) van de heer Regout, enige eigenaar van de kristal-, glas- en aardewerkfabrieken van Maastricht. Deze prachtige villa is gelegen aan de weg van Maastricht naar Nijmegen nabij het treinstation van Duitsland, België, Frankrijk en Nederland, dit gebouw bevat tweeëntwintig zeer rijk ingerichte kamers, met 36 spiegels en kroonluchters etc. Het heeft bovendien een schuur, stal, baden, serres en een fontein met meerdere waterstralen in een overzichtelijke ingerichte tuin met bloemen, bogen, etc." Prijs: Euro 275,-

-- Inter-Antiquariaat Mefferdt & De JongeProfessionele verkoper

Boeknummer: 6656

Klein Vaeshartelt (Maastricht), front view- Theodore Müller + Lemercier, 1863

“Vue principal du petit Chateau Vaesharteld”, lithografie in kleur vervaardigd door Theodore Müller en uitgegeven door Lemercier te Parijs in 1863 (of 1864). Uit het "Album dédié à mes enfants et mes amis".  Afm.: (incl. tekst) ca. 46 x 60 cm. In 1841 kocht de Maastrichtse industrieel Petrus Regout het 118 hectare grote, van oorsprong middeleeuwse landgoed Vaeshartelt in opdracht van koning Willem II om dienst te doen als koninklijk jachtslot. Na de dood van Willem II kwam het kasteel in 1851 in handen van Regout zelf, die het eerst als buitenverblijf en vanaf 1863 als vaste verblijfpaats ging gebruiken. Op een 7 ha groot terrein liet hij vanaf 1853 door de Belgische tuinarchitect J. Gindra een Engelse landschapstuin aanleggen met exotische bomen, ruime gazons waarin bloemperken, vijvers, fonteinen (aangedreven door een stoommachine), prieeltjes en follies lagen. Op korte afstand van Vaeshartelt liet Regout de bestaande villa Klein Vaeshartelt verbouwen. Bomenlanen verbonden Vaeshartelt met andere landgoederen van Petrus Regout in het gebied ten noorden van Maastricht, zoals kasteel Meerssenhoven en La Grande Suisse. Een paar jaar na het overlijden van Petrus Regout in 1878 was het grootste deel van de parkversiering verdwenen. De familie Regout heeft het kasteel enkele generaties in bezit gehad, tot 1953. Daarna was het gebouw tientallen jaren in gebruik als jeugdherberg. Thans is er in het kasteel een luxueus hotel gevestigd. Buitenplaats Klein Vaeshartelt bestaat nog steeds. Wie in de tweede helft van de negentiende eeuw een reisje per trein maakte van Maastricht naar Meerssen moet ongeveer de zelfde visuele ervaring van het landschap hebben opgedaan als dominee Jacobus Craandijk in 1883:”...de tamelijk hooge spoorwegdijk ... vergunt ons aan weerskanten een ruimer uitzigt, dan ons van den rijweg zou te beurt vallen. Onbekend is ons de welige landsdouw niet, maar met genoegen zien we haar rijke afwisseling van heuvels en dalen, van velden en bosschen, zich nog eens voor ons ontrollen, terwijl het stoompaard ons in snelle vaart er doorheen voert. Of wij daardoor de gelegenheid verliezen, Vaeshartelt en de overige bezittingen van den heer Petrus Regout in bijzonderheden te bezigtigen, weten wij niet, maar de eigenaar heeft gezorgd, dat landgenoot en vreemde voldoende op de hoogte kunnen komen van al het fraais, dat de kunst er heeft aangebragt.” Dominee Craandijk refereert hier aan het bijzonder mooi uitgegeven ‘Album dédié à mes enfants et mes amis’ dat Petrus Regout had laten illustreren in Parijs met prachtige chromolitho’s, die de reiziger moesten verlokken tot een bezoek aan diens arcadia. Niet minder dan als een feeëriek wandel paradijs waar natuur en architectuur hand in hand gingen, zo heeft hij al zijn bezittingen laten vereeuwigen in dat album. Sprookjesachtige en kleurrijke prenten op groot formaat tonen Regouts rijkdom, zijn trots, zijn villa’s, als parels aan een snoer geregen. Onder de kleurrijke platen staan teksten die de bezittingen van Regout aanprijzen. Tegenwoordig bekruipt de lezer het gevoel dat hier een man spreekt die schreeuwt om erkenning. Op deze voorstelling zien we "in de tuin van kasteel Klein Vaeshartelt, gelegen tegenover het Grand Château (met in haar parken meer dan 60 fonteinen) van de heer Regout, enige eigenaar van de kristal-, glas- en aardewerkfabrieken van Maastricht. Deze prachtige villa is gelegen aan de weg van Maastricht naar Nijmegen nabij het treinstation van Duitsland, België, Frankrijk en Nederland, dit gebouw bevat tweeëntwintig zeer rijk ingerichte kamers, met 36 spiegels en kroonluchters etc. Het heeft bovendien een schuur, stal, baden, serres en een fontein met meerdere waterstralen in een overzichtelijke ingerichte tuin met bloemen, bogen, etc." Prijs: Euro 275,-

-- Inter-Antiquariaat Mefferdt & De JongeProfessionele verkoper

Boeknummer: 6666

Monument king William II, Vaeshartelt - Theodore Müller + Lemercier, 1863

“Majesté Guillaume II”, lithografie in kleur vervaardigd door Theodore Müller en uitgegeven door Lemercier te Parijs in 1863 (of 1864). Uit het "Album dédié à mes enfants et mes amis".  Afm.: (incl. tekst) ca. 46 x 60 cm. In 1841 kocht de Maastrichtse industrieel Petrus Regout het 118 hectare grote, van oorsprong middeleeuwse landgoed Vaeshartelt in opdracht van koning Willem II om dienst te doen als koninklijk jachtslot. Na de dood van Willem II kwam het kasteel in 1851 in handen van Regout zelf, die het eerst als buitenverblijf en vanaf 1863 als vaste verblijfpaats ging gebruiken. Op een 7 ha groot terrein liet hij vanaf 1853 door de Belgische tuinarchitect J. Gindra een Engelse landschapstuin aanleggen met exotische bomen, ruime gazons waarin bloemperken, vijvers, fonteinen (aangedreven door een stoommachine), prieeltjes en follies lagen. Aan de overkant van de vijvers liet Regout een monument voor de koning oprichten: een bombastisch gedenkteken met een kopie van de Leeuw van Waterloo en bekroond met een portretbuste van koning Willem II. Het geheel werd geflankeerd door twee kanonnen op sokkels. Het monument is tegenwoordig verdwenen, de steen met inscriptie ligt bij de ingang van Kasteel Vaeshartelt, waarin thans een luxueus hotel is gevestigd. Prijs: Euro 150,-

-- Inter-Antiquariaat Mefferdt & De JongeProfessionele verkoper

Boeknummer: 6672

Park Chateau Vaeshartelt - Theodore Müller + Lemercier, 1863

“Cascade et quelques jets d'eau au Grand Château Vaesharteld”, lithografie in kleur vervaardigd door Theodore Müller en uitgegeven door Lemercier te Parijs in 1863 (of 1864). Uit het "Album dédié à mes enfants et mes amis".  Afm.: (incl. tekst) ca. 46 x 60 cm. In 1841 kocht de Maastrichtse industrieel Petrus Regout het 118 hectare grote, van oorsprong middeleeuwse landgoed Vaeshartelt in opdracht van koning Willem II om dienst te doen als koninklijk jachtslot. Na de dood van Willem II kwam het kasteel in 1851 in handen van Regout zelf, die het eerst als buitenverblijf en vanaf 1863 als vaste verblijfpaats ging gebruiken. Op een 7 ha groot terrein liet hij vanaf 1853 door de Belgische tuinarchitect J. Gindra een Engelse landschapstuin aanleggen met exotische bomen, ruime gazons waarin bloemperken, vijvers, fonteinen, prieeltjes en follies lagen. Naar voorbeeld van het Grand Canal van de Franse Zonnekoning, Lodewijk XIV, liet Petrus Regout achter de schuur en achter de tuinmuren zijn eigen Grand Canal aanleggen. Niet zo groot als in Versailles, maar lang genoeg en met genoeg fonteinen en waterwerken om een spetterend spektakel te garanderen. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, op de maat van de stoommachine die hij in de Binnentuin had laten plaatsen. Oogverblindend het spektakel, maar ook oorverdovend dus. Met als absolute hoogtepunt de Grande Cascade. Een paar jaar na het overlijden van Petrus Regout in 1878 was het grootste deel van de parkversiering verdwenen. De familie Regout heeft het kasteel enkele generaties in bezit gehad, tot 1953. Daarna was het gebouw tientallen jaren in gebruik als jeugdherberg. Thans is er een luxueus hotel in gevestigd. Prijs: Euro 225,-

-- Inter-Antiquariaat Mefferdt & De JongeProfessionele verkoper

Boeknummer: 6674

Cascade Chateau Vaeshartelt - Theodore Müller + Lemercier, 1863

“Vue en face de la Cascade au Grand Château Vaesharteld”, lithografie in kleur vervaardigd door Theodore Müller en uitgegeven door Lemercier te Parijs in 1863 (of 1864). Uit het "Album dédié à mes enfants et mes amis".  Afm.: (incl. tekst) ca. 60 x 46 cm. In 1841 kocht de Maastrichtse industrieel Petrus Regout het 118 hectare grote, van oorsprong middeleeuwse landgoed Vaeshartelt in opdracht van koning Willem II om dienst te doen als koninklijk jachtslot. Na de dood van Willem II kwam het kasteel in 1851 in handen van Regout zelf, die het eerst als buitenverblijf en vanaf 1863 als vaste verblijfplaats ging gebruiken. Op een 7 ha groot terrein liet hij vanaf 1853 door de Belgische tuinarchitect J. Gindra een Engelse landschapstuin aanleggen met exotische bomen, ruime gazons waarin bloemperken, vijvers, fonteinen, prieeltjes en follies lagen. Naar voorbeeld van het Grand Canal van de Franse Zonnekoning, Lodewijk XIV, liet Petrus Regout achter de schuur en achter de tuinmuren zijn eigen Grand Canal aanleggen. Niet zo groot als in Versailles, maar lang genoeg en met genoeg fonteinen en waterwerken om een spetterend spektakel te garanderen. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, op de maat van de stoommachine die hij in de Binnentuin had laten plaatsen. Oogverblindend het spektakel, maar ook oorverdovend dus. Met als absolute hoogtepunt de Grande Cascade, een uitdrukking van de rijkdom van Petrus Regout, het schreeuwt om aandacht en bewondering. Een paar jaar na het overlijden van Petrus Regout in 1878 was het grootste deel van de parkversiering verdwenen. De familie Regout heeft het kasteel enkele generaties in bezit gehad, tot 1953. Daarna was het gebouw tientallen jaren in gebruik als jeugdherberg. Thans is er een luxueus hotel in gevestigd. Prijs: Euro 225,-

-- Inter-Antiquariaat Mefferdt & De JongeProfessionele verkoper

Boeknummer: 6676

Klein Vaeshartelt (Maastricht), side views - Theodore Müller + Lemercier, 1863

“Vue des deux cotes et du plan foncier du petit Chateau Vaesharteld”, lithografie in kleur vervaardigd door Theodore Müller en uitgegeven door Lemercier te Parijs in 1863 (of 1864). Uit het "Album dédié à mes enfants et mes amis".  Afm.: (incl. tekst) ca. 46 x 60 cm. In 1841 kocht de Maastrichtse industrieel Petrus Regout het 118 hectare grote, van oorsprong middeleeuwse landgoed Vaeshartelt in opdracht van koning Willem II om dienst te doen als koninklijk jachtslot. Na de dood van Willem II kwam het kasteel in 1851 in handen van Regout zelf, die het eerst als buitenverblijf en vanaf 1863 als vaste verblijfplaats ging gebruiken. Op een 7 ha groot terrein liet hij vanaf 1853 door de Belgische tuinarchitect J. Gindra een Engelse landschapstuin aanleggen met exotische bomen, ruime gazons waarin bloemperken, vijvers, fonteinen (aangedreven door een stoommachine), prieeltjes en follies lagen. Op korte afstand van Vaeshartelt liet Regout de bestaande villa Klein Vaeshartelt verbouwen. Bomenlanen verbonden Vaeshartelt met andere landgoederen van Petrus Regout in het gebied ten noorden van Maastricht, zoals kasteel Meerssenhoven en La Grande Suisse. Een paar jaar na het overlijden van Petrus Regout in 1878 was het grootste deel van de parkversiering verdwenen. De familie Regout heeft het kasteel enkele generaties in bezit gehad, tot 1953. Daarna was het gebouw tientallen jaren in gebruik als jeugdherberg. Thans is er in het kasteel een luxueus hotel gevestigd. Buitenplaats Klein Vaeshartelt bestaat nog steeds. Wie in de tweede helft van de negentiende eeuw een reisje per trein maakte van Maastricht naar Meerssen moet ongeveer de zelfde visuele ervaring van het landschap hebben opgedaan als dominee Jacobus Craandijk in 1883:”...de tamelijk hooge spoorwegdijk ... vergunt ons aan weerskanten een ruimer uitzigt, dan ons van den rijweg zou te beurt vallen. Onbekend is ons de welige landsdouw niet, maar met genoegen zien we haar rijke afwisseling van heuvels en dalen, van velden en bosschen, zich nog eens voor ons ontrollen, terwijl het stoompaard ons in snelle vaart er doorheen voert. Of wij daardoor de gelegenheid verliezen, Vaeshartelt en de overige bezittingen van den heer Petrus Regout in bijzonderheden te bezigtigen, weten wij niet, maar de eigenaar heeft gezorgd, dat landgenoot en vreemde voldoende op de hoogte kunnen komen van al het fraais, dat de kunst er heeft aangebragt.” Dominee Craandijk refereert hier aan het bijzonder mooi uitgegeven ‘Album dédié à mes enfants et mes amis’ dat Petrus Regout had laten illustreren in Parijs met prachtige chromolitho’s, die de reiziger moesten verlokken tot een bezoek aan diens arcadia. Niet minder dan als een feeëriek wandel paradijs waar natuur en architectuur hand in hand gingen, zo heeft hij al zijn bezittingen laten vereeuwigen in dat album. Sprookjesachtige en kleurrijke prenten op groot formaat tonen Regouts rijkdom, zijn trots, zijn villa’s, als parels aan een snoer geregen. Onder de kleurrijke platen staan teksten die de bezittingen van Regout aanprijzen. Tegenwoordig bekruipt de lezer het gevoel dat hier een man spreekt die schreeuwt om erkenning. Op deze voorstelling zien we "in de tuin van kasteel Klein Vaeshartelt, gelegen tegenover het Grand Château (met in haar parken meer dan 60 fonteinen) van de heer Regout, enige eigenaar van de kristal-, glas- en aardewerkfabrieken van Maastricht. Deze prachtige villa is gelegen aan de weg van Maastricht naar Nijmegen nabij het treinstation van Duitsland, België, Frankrijk en Nederland, dit gebouw bevat tweeëntwintig zeer rijk ingerichte kamers, met 36 spiegels en kroonluchters etc. Het heeft bovendien een schuur, stal, baden, serres en een fontein met meerdere waterstralen in een overzichtelijke ingerichte tuin met bloemen, bogen, etc." Prijs: Euro 175,-

-- Inter-Antiquariaat Mefferdt & De JongeProfessionele verkoper

Boeknummer: 6681

Vaeshartelt - Theodore Müller + Lemercier, 1863

“Plan général des trois châteaux Vaesharteld”, lithografie in kleur vervaardigd door Theodore Müller en uitgegeven door Lemercier te Parijs in 1863 (of 1864). Uit het "Album dédié à mes enfants et mes amis".  Afm. : (incl. tekst) ca. 46 x 60 cm. Wie in de tweede helft van de negentiende eeuw een reisje per trein maakte van Maastricht naar Meerssen moet ongeveer de zelfde visuele ervaring van het landschap hebben opgedaan als dominee Jacobus Craandijk in 1883:”...de tamelijk hooge spoorwegdijk ... vergunt ons aan weerskanten een ruimer uitzigt, dan ons van den rijweg zou te beurt vallen. Onbekend is ons de welige landsdouw niet, maar met genoegen zien we haar rijke afwisseling van heuvels en dalen, van velden en bosschen, zich nog eens voor ons ontrollen, terwijl het stoompaard ons in snelle vaart er doorheen voert. Of wij daardoor de gelegenheid verliezen, Vaeshartelt en de overige bezittingen van den heer Petrus Regout in bijzonderheden te bezigtigen, weten wij niet, maar de eigenaar heeft gezorgd, dat landgenoot en vreemde voldoende op de hoogte kunnen komen van al het fraais, dat de kunst er heeft aangebragt.” Dominee Craandijk refereert hier aan het bijzonder mooi uitgegeven ‘Album dédié à mes enfants et mes amis’ dat Petrus Regout had laten illustreren in Parijs met prachtige chromolitho’s, die de reiziger moesten verlokken tot een bezoek aan diens arcadia. Niet minder dan als een feeëriek wandel paradijs waar natuur en architectuur hand in hand gingen, zo heeft hij al zijn bezittingen laten vereeuwigen in dat album. Sprookjesachtige en kleurrijke prenten op groot formaat tonen Regouts rijkdom, zijn trots, zijn villa’s, als parels aan een snoer geregen. In 1841 kocht de Maastrichtse industrieel Petrus Regout het 118 hectare grote, van oorsprong middeleeuwse landgoed Vaeshartelt in opdracht van koning Willem II om dienst te doen als koninklijk jachtslot. Na de dood van Willem II kwam het kasteel in 1851 in handen van Regout zelf, die het eerst als buitenverblijf en vanaf 1863 als vaste verblijfplaats ging gebruiken. Op een 7 ha groot terrein liet hij vanaf 1853 door de Belgische tuinarchitect J. Gindra een Engelse landschapstuin aanleggen met exotische bomen, ruime gazons waarin bloemperken, vijvers, fonteinen (aangedreven door een stoommachine), prieeltjes en follies lagen. Op korte afstand van Vaeshartelt liet Regout de bestaande villa Klein Vaeshartelt verbouwen. Bomenlanen verbonden Vaeshartelt met andere landgoederen van Petrus Regout in het gebied ten noorden van Maastricht, zoals kasteel Meerssenhoven en La Grande Suisse. Een paar jaar na het overlijden van Petrus Regout in 1878 was het grootste deel van de parkversiering verdwenen. De familie Regout heeft het kasteel enkele generaties in bezit gehad, tot 1953. Daarna was het gebouw tientallen jaren in gebruik als jeugdherberg. Thans is er een luxueus hotel in gevestigd. Op deze imposante prent zien we Groot Vaeshartelt in volle glorie, als het ware in vogelvlucht vanuit de lucht geschilderd. Het Paleisje vormt met de Oostvleugel en het Koetshuis een carré rondom de eerste Binnenhof. De verlengde Noordvleugel en de schuur vormen met de eeuwenoude tuinmuren een tweede carré. Nu ligt daarin de Geheime Tuin, toen waren daar de nutstuinen. Vóór het kasteel zien we het pas aangelegde park van architect Gindra met waterpartijen en vijvers. Met de grote en de kleine brug, de pagode met badhuis en bibliotheek, de ijskelder met theekoepel. Rechts het monument voor de Koning. Links het boerderijcomplex. Daarachter: vele hectaren bossen, akkers en velden. De bomenlanen zijn goed zichtbaar en hadden toen dus al een behoorlijke leeftijd. Bij de entree het chalet en het prieel, en in de Weide voor den Pachter het gebouw op palen. Op de voorgrond zien we Klein Vaeshartelt, gelegen aan de grote weg van Maastricht naar Nijmegen. Daarvóór nog de pas aangelegde spoorweg van Maastricht naar Aken, waarvan Regout één van de pioniers was. Prijs: Euro 650,-

-- Inter-Antiquariaat Mefferdt & De JongeProfessionele verkoper

Boeknummer: 6708

Dort, W. van

Handen

N.V. Uitgeverij Nijgh & van Ditmar, 's-Gravenhage, De stofomslag vertoont een verkleuring. geen paginannummering., Soft Cover, 2e druk, Goed.

-- De AlkenaerProfessionele verkoper

Boeknummer: 2113

Trefwoorden: Poetry: Dutch

Blackman, H. | H. van Bergem (vert.)

Handen thuis, heren...! Zelfverdediging voor dames en hen die het willen blijven

Ad. M.C. Stok, Den Haag, 1965 126 p., Hard Cover, Goed.

-- De AlkenaerProfessionele verkoper

Boeknummer: 5595

Trefwoorden: Martial arts, yoga

Obbema, P.

De middeleeuwen in handen - Over de boekcultuur in de late middeleeuwen

Verloren, Hilversum, 1996 203 p., softcover, in uitstekende staat.

-- De AlkenaerProfessionele verkoper

Boeknummer: 7283

Trefwoorden: Books on books, bibliophillia

Elise Meier, Pieter van Rooij e.a.

Gouden handen ambachten in Nederland

Pharos, 2013 127 p., Softcover, in zeer goede staat.

-- De AlkenaerProfessionele verkoper

Boeknummer: 9358

Catalogus: Miscellaneous

Trefwoorden: Instruction manuals Job or company related books